راهنمای خرید فلاش استودیویی حرفه‌ای

راهنمای خرید فلاش استودیویی حرفه‌ای

در انتخاب یک فلاش استودیویی مناسب صرفاً موضوع هزینه و قیمت آن مطرح نیست چرا که برخی از فلاش ها صرفا برای کاربرد خاصی طراحی می‌شوند.

امکانات و قابلیت‌هایی که برای یک فلاش استودیویی که برای کار در استودیو در نظر گرفته شده، با فلاشی که برای استفاده در فضای باز طراحی می‌شود کاملاً متفاوت است.

با این حال معمولا می‌توانید از فلاش‌هایی که برای فضای باز طراحی شده‌اند در استودیوی عکاسی و از فلاش های استودیویی هم در برخی حالت‌های خاص، در فضای بیرون هم استفاده کنید؛ بنابراین اگر فقط می‌توانید یک نوع فلاش تهیه کنید، باید دقیق‌تر انتخاب کنید. چون هر کدام از این فلاش ها معایب و محدودیت‌های خودشان را دارند و هیچ فلاشی وجود ندارد که بتواند همه کار را به بهترین شکل انجام دهد و در همه چیز سرآمد باشد. در ادامه مهم‌ترین مواردی را که باید برای انتخاب فلاش استودیویی در نظر داشته باشید برایتان توضیح می‌دهیم تا حداقل با توجه به محدودیت هزینه، انتخاب بهتری داشته باشید.

قدرت خروجی فلاش استودیویی

وقتی درباره قدرت یک فلاش حرف می‌زنیم، منظور ما حداکثر قدرت خروجی فلاش است. این مورد آن‌قدر اهمیت دارد که معمولاً در نام فلاش هم آن را ذکر می‌کنند. البته نکته‌ای که خیلی از کاربران به آن توجه نمی‌کنند میزان حداقل قدرت خروجی است.

شاید برایتان کمی غیر عادی باشد که حداقل مقدار تابش نور هم اهمیت دارد. اما حداقل مقدار تابش نور، در زمانی که می‌خواهید نور را خیلی به سوژه نزدیک کنید (برای نرم‌تر کردن نور) و همچنین لازم است تا مثلا برای عکاسی پرتره از دیافراگم‌های خیلی باز استفاده کنید (مثلا f/1.4) اهمیت پیدا می‌کند.

به خاطر داشته باشید که کنترل نور در استودیو اصلا توسط شاتر انجام نمی‌شود و کم و زیاد کردن نور صرفا بر عهده دیافراگم است. اگر فلاشی که می‌گیرید نتواند در فاصله نزدیک با مقدار خیلی کم (مثلا حدود ۱/۱۲۸ حداکثر مقدار نور) کار کند، عملا برای انتخاب فاصله به محدودیت می‌خورید.

از سوی دیگر، حداکثر مقدار تابش نور هم اهمیت زیادی دارد. این مورد خصوصا برای فلاش‌هایی که خارج از استودیو و در نور روز مورد استفاده قرار می‌گیرند، اهمیت زیادی دارد. یادتان باشد که در زیر نور خورشید، شما از فلاش به عنوان نور دوم در برابر نور روز استفاده می‌کنید و این نور نمی‌تواند قدرت کمی داشته باشد (در غیر این صورت اصطلاحا می‌گوییم که نور خورشید آن را می‌خورد؛ یعنی نور فلاش استودیویی در برابر نور خورشید کم‌تر دیده می‌شود و نورپردازی‌تان را محدود می‌کند)

یک محدوده قابل‌قبول برای فلاش‌های استودیویی حداکثر بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ ژول و حداقل ۳۰ تا ۵۰ ژول به عنوان حداقل نور است.

منبع انرژی

موقع خرید فلاش استودیویی باید دقت کنید که آیا باتری می‌خورد یا نه؟ اهمیت باتری داشتن زمانی مشخص می‌شود که بخواهید در محیطی خارج از استودیو عکاسی کنید.

فلاش‌هایی که با برق کار می‌کنند معمولا ارزان‌تر هستند و به نسبت، قدرت بیشتری هم ارائه دارند. از آنجا که در این فلاش‌ها از برق مستقیم استفاده می‌شود، معمولا سرعت شارژ پی‌درپی بالاتری هم دارند و اندازه آن‌ها هم سبک‌تر و کوچک‌تر از انواع باطری‌دار است.

فلاش‌هایی که برای فضای خارجی ساخته می‌شوند، نمی‌توانند از برق مستقیم استفاده کنند (چون معمولاً برق در دسترس نیست) و مجبورند از باطری‌های قدی استفاده کنند که طبیعتاً هم مشکل شارژ کردن دارند و هم به دلیل اینکه باید برق مورد نیاز را از باطری تأمین کنند، قدرت کمتر، قیمت بیشتر و وزن بالاتری هم دارند.

اگر همواره در داخل استودیو عکاسی می‌کنید یا همواره برق در دسترس دارید، فلاش‌های عادی بسیار مناسب‌تر خواهند بود. اما اگر گاهی اوقات در فضای بیرونی هم کار می‌کنید، مجبورید فلاش باطری‌دار خریداری کنید.

اندازه و وزن فلاش‌های استودیویی

صحبت از اندازه و وزن شد. فراموش نکنید یکی از مهم‌ترین فاکتور‌های فلاش‌ها (خصوصاً فلاش‌های پرتابل برای فضای خارجی) اندازه و وزن آن‌هاست. فلاش‌های استودیویی باطری‌دار، صرف داشتن باطری برای کار در فضای خارجی مناسب نیستند. یادتان باشد که صرفاً داشتن باطری، یک فلاش را پرتابل نمی‌کند. این موضوع را زمانی می‌فهمید که بخواهید در لوکیشن‌های دور که با هواپیما باید به آنجا سفر کنید عکاسی کنید.

جدای از مشکل در حمل‌ونقل در حین کار، خیلی اوقات محدودیت وزن فلاش‌ها برای قرار گرفتن در بار، شما را مجبور می‌کند تا قید خیلی چیز‌های دیگر را بزنید. به همین دلیل بهتر است برخلاف فلاش‌های استودیویی عادی، در اینجا سعی کنید کوچک‌ترین فلاشی که می‌توانید با آن کار کنید را خریداری کنید.
نگران شدت نور آن هم نباشید. این روزها با پیشرفت دوربین‌های جدید و حسگر‌های فوق‌العاده‌ای که دارند، می‌توانید با یکی دو استاپ حساسیت بیشتر، به‌راحتی جبران نور کمتر فلاش‌هایتان را هم بکنید. جالب است بدانید خود من سال‌هاست که برای عکاسی فضای خارجی با نورپردازی از فلاش های اکسترنال روی دوربینی استفاده می‌کنم!

مد نوردهی یا Exposure Mode

فلاش‌های استودیویی در انواع دستی، خودکار و TTL در بازار وجود دارند. اما شما احتمالاً بیشتر از همه با انواع دستی آن‌ها آشنا هستید که می‌توانید شدت نورشان را از طریق دیمر یا کلید‌هایی که در پشت فلاش هستند کم و زیاد کنید. قیمت فلاش‌های دستی را قدرت آن‌ها تعیین می‌کند و خیلی مهم است که حداقل و حداکثر شدت نوری که می‌توانند بتابانند، چقدر است.

یک سری فلاش‌های خودکار هم داریم که نور آن‌ها قابل تنظیم نیست و یا مقدار نور را خودشان بر اساس نور محیط تعیین می‌کنند، یا اصولاً تنظیمات خاصی ندارند و یک نور ثابت را می‌تابانند. این فلاش ها بیشتر به عنوان نور‌های جانبی یا برای روشن کردن پس‌زمینه استفاده می‌شوند و زیاد طرف‌دار ندارند.

اما فلاش‌هایی که قابلیت TTL دارند بسیار کاربردی‌تر هستند. فلاش‌های TTL می‌توانند شدت نور را بر اساس نورسنجی که از طریق خود دوربین انجام می‌دهند تنظیم کنند. این فلاش‌ها خصوصاً برای فضای باز که عکاس به طور پیوسته زاویه و کادر خود را تغییر می‌دهد فوق‌العاده کاربرد دارند. چون می‌توانید با خیال راحت و بدون تنظیم مداوم فلاش، با آن کار کنید.

فلاش‌های TTL معمولاً دارای مد نوردهی High Speed Sync هم هستند و می‌توانند با سرعت‌های شاتر خیلی بالا هم کار کنند. از آنجا که سرعت سینک شاتر در اغلب دوربین‌ها بین ۱/۲۰۰ تا ۱/۲۵۰ است، این فلاش‌ها می‌توانند محدودیت سرعت سینک را رد کنند و با سرعت‌های در حد ۱/۲۰۰۰ تا ۱/۸۰۰۰ هم نور بتابانند؛ بنابراین برای کار در نور خیلی زیاد و دیافراگم‌های بسته غیر قابل جایگزینی هستند.

فلاش‌های استودیویی دیجیتال یا آنالوگ

خیلی مهم است که فلاش شما از نوع آنالوگ باشد یا دیجیتال. چون اگر آنالوگ باشد (یعنی مقدار شدت آن را با یک پیچ دیمر تنظیم می‌کنید) اصولاً امکان تنظیم از راه دور را نداشته و نمی‌تواند با تریگر‌های فلاش که روی دوربینتان قرار می‌گیرند به صورت دیجیتالی ارتباط برقرار کند. البته این به معنی نیست که نمی‌توانند از راه دور فلاش بزنند. ممکن است با کابل‌های سینک بلند یا حتی تریگر‌های ساده هم بشود از راه دور آن‌ها را کنترل کرد. اما نمی‌توانید قدرت فلاش آن‌ها را از راه دور کم و زیاد کنید یا با نور آن‌ها را با فلاش‌های دیگر گروه‌بندی کنید.

من خودم سال‌هاست که در استودیو با فلاش‌های آنالوگ کار می‌کنم. چون معمولاً تغییر نور زیادی ندارم و ضمناً فاصله زیادی هم با فلاش‌ها ندارم که بخواهم به طور پیوسته نور آن‌ها را کم و زیاد کنم. اما فلاش دستی برای فضای بیرون، حتی اگر باطری هم داشته باشد چندان کاربردی نیست و عملکرد شما را به‌شدت محدود می‌کند.

لامپ مدلینگ در فلاش‌های استودیویی

لامپ مدلینگ در فلاش‌های استودیویی کاربردی غیر از تاباندن نور اصلی دارند. اصولاً نور آن‌ها در برابر نوری که خود فلاش می‌تاباند آن‌قدر جزئی و ضعیف است که عملاً تأثیری در نورپردازی سوژه ندارد (مگر اینکه بخواهید با بالابردن حساسیت دوربین و باز کردن دیافراگم، از این نور ضعیف برای ضبط کلیپ‌های ویدئویی استفاده کنید)

اما این نور می‌تواند یک راهنمای خوب برای درک بهتر زاویه نور، جهت تابش نور و ایجاد سایه‌ها، بررسی کچ‌لایت در چشم سوژه و کیفیت تجهیزات شکل‌دهنده نور باشد. به همین دلیل هم خیلی از فلاش‌های مدرن، دارای لامپ‌های مدلینگ قوی LED هستند تا بتوانند حتی در نور زیاد هم شرایط نوردهی را به‌خوبی نمایش دهند.

البته فراموش نکنید که در مورد فلاش‌های باطری‌دار فضای خارجی، استفاده مداوم از نور مدلینگ می‌تواند مصرف باطری فلاش را به‌شدت افزایش دهد.

راستی خاطرتان هست که گفتم برای نورپردازی از فلاش‌های اکسترنال استفاده می‌کنم؟ یکی از معایب این انتخاب این است که نمی‌توانم از لامپ مدلینگ استفاده کنم و همه شرایط نورپردازی را باید به صورت ذهنی شبیه‌سازی کنم.

سرعت شارژ مجدد در فلاش استودیویی

این سرعت را Recycle Speed می‌نامند و مدت زمانی است که بعد از یک تابش نور، طول می‌کشد تا فلاش دوباره آماده کار شود. هرچقدر این زمان طولانی‌تر باشد، عکاس زمان بیشتری را باید صبر کند تا فلاش دوباره آماده گرفتن عکس بعدی بشود و این زمان می‌تواند به از دست دادن یک صحنه یا تاریک شدن عکس منجر شود.

شاید سرعت شارژ مجدد بین ۰.۳ ثانیه تا ۱.۵ ثانیه در عکاسی پرتره چندان آزاردهنده نباشد، اما اگر بخواهید برای عکاسی از لحظه بریدن کیک در یک مجلس عروسی عکس بگیرید، همین فاصله زمانی طولانی می‌تواند به از دست دادن بهترین لحظه بینجامد.

سرعت تابش نور

به‌عنوان آخرین نکته، Flash Duration یا زمان تابش فلاش را هم بررسی کنید. زمان تابش نور، مدت زمانی است که طول می‌کشد تا نور به طور کامل تخلیه شود. این مقدار در فلاش‌های خیلی پیشرفته، مدت بسیار کوتاهی است (هرچند که اصولاً به چشم انسان، تفاوت این مقدار خیلی خیلی کوتاه با یک مقدار معمولی اصلاً قابل‌درک نیست.)

اگر عکاس استودیو هستید، این گزینه اصلاً برایتان اهمیتی ندارد. چون اصولاً سوژه شما حرکت چندانی ندارد. اما برای عکاسی از رقصنده‌ها یا ورزشکار‌ها یا حتی عکاسی تبلیغاتی از سوژه‌های دارای حرکت سریع، اگر از فلاش‌هایی با زمان تابش نور طولانی استفاده کنید، احتمالاً بخش‌هایی از تصویر را محو شده می‌بینید.

ما در نورنگار آماده هستیم تا در هنگام خرید تک‌تک این جزئیات را برایتان تشریح کنیم. اگر به یک فلاش استودیویی نیاز دارید و می‌خواهید تا سال‌ها بعد نیازی به تعویض آن نداشته باشید، حتماً از همکاران ما در نورنگار مشورت بگیرید.

این مطلب توسط شرکت های ثالث به عنوان بیانیه مطبوعاتی یا رپورتاژ آگهی ارسال شده و گجت نیوز در قبال موارد مندرج در آن مسئولیتی ندارد.منبع گجت نیوز