فلش بک، سامسونگ S8500 Wave؛ نخستین گوشی جهان با نمایشگر سوپر امولد و سیستم عامل بادا

فلش بک، سامسونگ S8500 Wave؛ نخستین گوشی جهان با نمایشگر سوپر امولد و سیستم عامل بادا

سامسونگ رویاهای زیادی برای سیستم عامل بادا داشت. سامسونگ S8500 Wave نیز قرار بود به عنوان نخستین گوشی جهان با نمایشگر سوپر امولد این رویا‌ها را به واقعیت نزدیک کند.

بسیاری از کاربران تصور می‌کنند که نسل اول گلکسی اس اولین گوشی هوشمندی بود که از نمایشگر سوپر امولد بهره می‌برد؛ اما این سامسونگ S8500 Wave بود که با اختلاف دو ماه این عنوان را از آن خود کرد. ویو همچنین اولین دستگاهی بود که با سیستم عامل بادا (در زبان کره‌ای به معنی اقیانوس)‌ عرضه میشد.

سامسونگ S8500 Wave، موجی از یک اقیانوس

بادا در واقع سلف تایزن بود؛ سیستم عاملی که این روز‌ها در تلویزیون‌های هوشمند سامسونگ دیده می‌شود و تا پیش از معرفی سری گلکسی واچ ۴ با Wear OS گوگل، به عنوان بخش مهمی از ساعت‌های هوشمند این شرکت شناخته میشد.

اما بیایید در ابتدا کمی به عقب برویم. نوکیا سیستم عاملی به نام Maemo را بر پایه لینوکس برای دستگاه‌های همراه (تبلت‌های اینترنتی و گوشی‌های هوشمند) توسعه داده بود. اینتل نیز سیستم مشابهی با نام Moblin داشت. در نهایت این دو شرکت تصمیم گرفتند با ادغام تلاش‌های خود سیستم عامل MeeGo را به وجود بیاورند که در نوکیا N9 استفاده شد.

اما نوکیا این سیستم عامل و اینتل را به خاطر ویندوزفون رها کرد؛ به همین خاطر اینتل و برخی شرکت‌های دیگر از جمله سامسونگ پروژه تایزن را به عنوان جایگزینی برای MeeGo معرفی کردند. سامسونگ در آن زمان سیستم عامل لینوکس محوری به نام Bada را داشت که در نهایت در سال ۲۰۱۳ در تایزن ادغام شد. همانطور که می‌بینید تاریخچه سیستم عامل‌های موبایلی بر پایه لینوکس کمی پیچیده است.

خب حالا به سامسونگ S8500 Wave بازگردیم. این گوشی به جز سیستم عامل همانند نسخه کوچکتری از گلکسی اس جلوه می‌کرد؛ زیرا به چیپست Hummingbird با هسته کورتکس A8 و فرکانس ۱.۰ گیگاهرتز (از چیپست‌های اولیه سامسونگ پیش از سری اگزینوس) مجهز شده بود و از یک دوربین ۵ مگاپیکسلی با فوکوس خودکار و توانایی فیلم برداری ۷۲۰p بهره می‌برد.

حتی ظرفیت باتری این گوشی نیز تفاوتی با گلکسی S نداشت و ۱۵۰۰ میلی‌آمپر ساعت بود. البته در ویو شاهد یک نمایشگر ۳.۳ اینچی بودیم که نسبت به نمایشگر ۴ اینچی گلکسی اس کوچکتر بود. هرچند که هردو دارای رزولوشن ۴۸۰ در ۸۰۰ پیکسل بودند و از نسل اول گوریلا گلس به عنوان محافظ بهره می‌گرفتند.

تا پیش از این نیز نمایشگر‌های امولد زیادی را دیده بودیم؛ اما این یکی با بقیه فرق داشت. در واقع فاصله‌ بین نمایشگر و شیشه محافظ حذف شده بود (یکی از دلایلی که سوپر امولد نامیده میشد) و به همین خاطر اینطور به نظر می‌رسید که انگار رابط کاربری روی صفحه شناور است.

نمایشگر این گوشی رنگ‌ها را کاملا زنده و شاداب نشان می‌داد و در نشان دادن رنگ مشکی نیز تبحر خاصی داشت. در اینجا می‌‌توانید نمایشگر این گوشی را با یکی از گوشی‌های مطرح آن زمان (آیفون)‌ مقایسه کنید.

اگرچه گلکسی اس و Wave به دو سیستم عامل متفاوت مجهز شده بودند؛ اما هر دو از رابط کاربری تاچ ویز سامسونگ بهره می‌بردند. شباهت‌های سخت افزاری این دو به حدی زیاد بود که برخی از توسعه‌دهندگان حتی توانستند تا اندروید ۴.۴ کیت‌کت (۲۰۱۳) را نیز روی S8500 Wave نصب کنند. این در حالی است که گلکسی اس به صورت رسمی تنها تا اندروید ۲.۳ آپدیت شد.

البته به صورت رسمی، تنها در اواخر سال ۲۰۱۱ بود که سامسونگ آپدیت Bada OS 2.0 را با رابط کاربری کاملا بازطراحی شده و مولتی تسکینگ کامل برای ویو عرضه کرد. بادا ۱.x نیز توانایی مولتی تسکینگ داشت (به هر حال بر پایه لینوکس بود)؛ اما برای صرفه جویی در مصرف انرژی این ویژگی در اختیار برنامه‌های شخص ثالث قرار نگرفته بود و تنها در نسخه ۲.۰ بود که سامسونگ این محدودیت را برطرف کرد.

از آنجایی که سامسونگ S8500 Wave به هیچکدام از سیستم‌ عامل‌های شناخته شده آن زمان یعنی اندروید، سیمبین و ویندوز موبایل مجهز نشده بود، مجبور بود که فروشگاه نرم افزاری اختصاصی خود را داشته باشد. شرکت کره‌ای Samsung Apps را نیز به همین منظور توسعه داد.

در هنگام رونمایی از ویو تنها ۶۰ برنامه (همه آنها رایگان بودند) در این اپ استور وجود داشت و سامسونگ نیز وعده داده بود که تا زمان عرضه تعداد آنها را به ۱۰۰ عدد برساند.

کمبود برنامه برای ویندوزفون نیز یک مشکل جدی بود. اگر پلتفرمی برنامه‌های شبکه‌های مختلف اجتماعی، پیام‌رسان‌ها، سرویس‌های استریم و دیگر خدمات محبوب را نداشته باشد، از همان ابتدای کار محکوم به شکست است و سامسونگ نیز با تمام وجود این را حس کرد.

خب حالا بیایید نگاهی به تصاویر گرفته شده با دوربین ۵ مگاپیکسلی ویو بیندازیم. این گوشی یک دکمه اختصاصی برای دوربین داشت که هم می‌توانست برنامه دوربین را باز کند و هم برای گرفتن عکس به کار می‌رفت. البته بر خلاف گوشی‌های سونی اریکسون دو مرحله‌ای نبود و فوکوس نمی‌کرد.

در اینجا نیز می‌توانید ویدیو ضبط شده با سامسونگ S8500 Wave را مشاهده کنید. ویو یکی از اولین گوشی‌هایی بود که می‌توانست با کیفیت ۷۲۰p فیلم برداری کند. اولین لزوما از این نظر بهترین دستگاه موجود نبود؛ اما این قابلیت با توجه به حرکت تولید کنندگان از SD به HD ضروری به نظر می‌آمد.

اگرچه سامسونگ چند دستگاه دیگر را نیز از سری ویو عرضه کرد (از جمله ویو ۲، ویو ۳ و چند مدل ارزان‌تر)‌،‌ ولی پایان بادا خیلی زود از راه رسید و آخرین دستگاه مجهز به این سیستم عامل در سال ۲۰۱۱ و تنها دو سال پس از اولین گوشی راهی بازار شد.

کمی بعد سری سامسونگ زد با سیستم عامل تایزن رونمایی شد؛ اما گوشی‌های مجهز به تایزن نیز زمان زیادی دوام نیاوردند. اولین گوشی از سری Z در سال ۲۰۱۴ عرضه شد و آخرین گوشی مجهز به تایزن نیز با نام سامسونگ Z3 Corporate edition در اواسط ۲۰۱۶ وارد بازار شد.

البته تایزن همچنان در تلویزیون‌های سامسونگ دیده می‌شود؛ اما پس از سال‌ها تلاش، شرکت کره‌ای به این نتیجه رسید که لزومی ندارد به دنبال جایگزینی برای اندروید در گوشی‌های هوشمند خود باشد.

حتی مایکروسافت (شریک جرم نوکیا) نیز متوجه شد که داشتن یک پوسته اندروید خوب می‌تواند نسبت به یک سیستم عامل اختصاصی به صرفه‌تر باشد و حالا هم سامسونگ و هم مایکروسافت در حال همکاری با گوگل هستند تا ویژگی‌های جذاب و جدیدی به اندروید اضافه کند.

نظر شما درباره سامسونگ S8500 Wave چیست؟ آیا از کاربران سری ویو بوده‌اید؟

منبع گجت نیوز