«درخت گردو» مرثیهی ناتمام/ چرا تعهد تاریخی مهدویان به مقصد نرسید
«درخت گردو» مرثیهی ناتمام/ چرا تعهد تاریخی مهدویان به مقصد نرسید درست در جایی که مهدویان می توانست فیلم خود را به یک سند تصویری در مظلومیت ملت بزرگ ایران و خباثت دشمنان آن تبدیل کند، چرخش فیلم به سمت دعاوی قومگرایانه، شان فیلم را در حد یک بیانیه روشنفکرانه پایین آورد. – اخبار فرهنگی – خبرگزاری تسنیم- کیان طبری
مهدویان بعد از تجربهی ساخت «لاتاری»، و فاصلهگیری موقت از سبک فیلمسازی مورد علاقهی خود، «مستندنمایی»، دوباره به همین شیوه از روایت سینمایی، همان نوع میزانسن و دکوپاژ شبه مستند، بازگشته است و این مساله البته در نیمهی اول فیلم که شرح حمله شیمیایی رژیم بعث به شهر سردشت است، بسیار به درآمدن روایت و ترسیم رنجها و مصایب مردم مظلوم این شهر در این حملهی ناجوانمردانه و غافلگیری آنان کمک کرده است. صحنهی از درخت افتادن گنجشکها از درخت و پرپرزدن آنها که نمادی از معصومیت و بیپناهی فرزندان اوس قادر(پیمان معادی) و همهی کودکان در جریان جنگ است، بسیار تاثیرگذار و تکاندهنده از کار درآمده است.
محور و کانون تلاش سینمایی مهدویان در «درخت گردو»، به تصویر کشیدن زجر شیمیایی شدن و پرپر زدن ز..