مراسم «عقاب خونی» سریال وایکینگ ها کاملا واقعی بوده است!

مراسم «عقاب خونی» سریال وایکینگ ها کاملا واقعی بوده است!

وایکینگ ها یکی از وحشی‌ترین اقوام شمال اروپا بودند که برای مدت‌ها، ترس را در دل دشمنانشان می‌انداختند. ترسناک‌ترین شکنجه‌ وایکینگ‌ها مراسم «عقاب خونی» بوده که طبق تحقیقات، کاملا واقعی بوده است!

سریال وایکینگ ها یکی از مشهورترین سریال‌های شبکه هیستوری است که در کشور ما هم طرفداران زیادی دارد. داستان این سریال درباره اسطوره دنیای نورس، رگنار لاثبروک و پسرانش است. در اوایل این سریال (هشدار اسپویل!)، یارل بورگ که یکی از رقبای رگنار است به نیروهای رگنار حمله می‌کند و حتی برادر رگنار، رولو را متقاعد می‌کند تا به برادرش خیانت کند. یارل بورگ در نهایت موفق نمی‌شود رگنار را شکست دهد و توسط این اسطوره اسکاندیناوی و همراهانش به اسارت گرفته می‌شود. رگنار تصمیم می‌گیرد روی بورگ، مراسم «عقاب خونی» را اجرا کند.

معمولا شبکه History تصویری دقیق از تاریخ را نشان نمی‌دهد. ممکن است شما هم در هنگام تماشای صحنه‌های مربوط به عقاب خونی، تصور کرده باشید امکان اجرای این مراسم به همراه زنده ماندن فرد تحت شکنجه تا پایان آن ممکن نبوده باشد و History، برای جذاب کردن سریال این صحنه‌ها را اضافه کرده است. اما ظاهرا وایکینگ ها، اطلاعات زیادی از آناتومی بدن انسان داشته اند و این مراسم حداقل از نظر علم آناتومی، قابل اجرا بوده است.

حقیقت افسانه عقاب خونین

سازندگان این سریال اعلام کرده اند که ساخته آن‌ها تا حد امکان، به تاریخ نزدیک است. با توجه به این که بسیاری از تاریخ نورس توسط مورخان مسیحی ثبت شده، احتمالا فاصله نوشته‌های تاریخی از وایکینگ‌ها با حقیقت زیاد باشد. مورخان مسیحی وایکینگ‌ها را قومی به شدت وحشی می‌دانستند و معمولا در نوشته‌هایشان، بزرگ‌نمایی‌هایی وجود داشته است. خود وایکینگ‌ها هم علاقه‌ای به ثبت وقایع نداشتند و آثار به جا مانده، تنها شعرهایی است که قرن‌ها پیش به جا مانده است.

یکی از مواردی که باور آن سخت برای هر کسی سخت است، مراسم عقاب خونی است. برخی از تاریخ‌شناسان باور دارند این مراسم، آن قدرها هم ترسناک نبوده و با میل مورخان مسیحی و یا درک اشتباه از اشعار وایکینگ‌ها، ما امروز تصور متفاوتی از واقعیت داریم.

هشدار! ادامه این متن حاوی تصاویر و توصیفاتی است که ممکن است برای برخی، ناخوشایند باشد

نحوه اجرای مراسم ترسناک وایکینگ ها، عقاب خونی

طبق نوشته‌های تاریخی و تحقیقات تاریخ‌دانان، مراسم عقاب خونی شامل بریدن پوست کمر قربانی، جدا کردن عضلات، بریدن دنده‌ها، جدا کردن آن‌ها از ستون فقرات و تا کردن آن‌ها و سپس بیرون کشیدن ریه‌ها برای نمایش آن‌ها بوده است. ظاهرا قربانی در این مراسم، تا پایان زنده می‌مانده و و با بیرون کشیده شدن ریه‌ها، نهایتا با درد بسیار کشته می‌شد. یکی از ترسناک‌ترین بخش‌های این شکنجه وحشیانه، نفس‌های آخر قربانی بوده است. آن طور که در افسانه‌ها آمده، نفس‌های آخر مقتول، باعث حرکت ریه‌ها می‌شد که صحنه‌ای شبیه به بال زدن پرنده ایجاد می‌کرد. حتی در برخی از روایات تاریخی، ریختن نمک روی زخم‌های مقتول نیز ذکر شده است.

Blood Eagle ترکیب واقعیت و افسانه است

همان طور که گفتیم، مشخص نیست چقدر از این ادعاها صحیح است. با این وجود تحقیق تازه دانشمندان نشان می‌دهد حتی با ابزارهای موجود در عصر وایکینگ‌ها، اجرای این شکنجه ترسناک ممکن بوده است. البته دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که برخی بزرگ‌نمایی‌ها در نوشته‌های تاریخی وجود دارد. برای مثال مقتول، در همان مراحل ابتدایی این شکنجه به دلیل شوک شدید و از دست دادن مقدار زیادی خون، کشته می‌شده و حرکت ریه‌ها مانند بال پرنده، یک دروغ تاریخی بزرگ است.

شواهد تاریخی برای عقاب خونی بسیار اندک است. برای مثال، روایتی تاریخی در «داستان پسران راگنار» از ایوار بی‌استخوان وجود دارد. در این داستان، مراسم عقاب خونی بر روی پادشاه نورثامبریا (یورک شایر شمالی فعلی)، آیلا اجرا می‌شود. ظاهرا این پادشاه، پدر آیوار بی‌استخوان یعنی راگنار را به قتل رسانده است. پسران رگنار تمام دنده‌های آیلا را بیرون کشیدند و سپس، ریه‌های او را بیرون آوردند.

همچنین دو روایت از قتل هالفدان هالگ توسط تورف اینار وجود دارد. در یک نسخه، یک عقاب با استفاده از یک شمشیر بر پشت هلفدان حک شده، تمام دنده ها از ستون فقرات بریده و ریه‌ها به بیرون کشیده شده اند. گفته می‌شود دلیل کشتن او، قربانی برای اودین (یکی از خدایان نورس) بوده است.

روایت دوم از شاعر و مورخ اسکاندیناوی اسنوری استورلوسون آمده است:

پس از آن، ارل اینار به سمت هالفدان رفت و “عقاب خونی” را بر پشت او برید، به این صورت که شمشیر خود را از ستون فقرات به سینه‌اش فرو کرد و همه دنده‌ها را برید. دنده ها را تا کمر پایین آورد و سپس ریه‌ها را بیرون کشید و این، مرگ هالفدان بود.

بررسی امکان‌پذیر بودن اجرای مراسم عقاب خونین وایکینگ ها

لوک جان مورفی، مورخ تاریخ وایکینگ ها از دانشگاه ایسلند، تصمیم گرفت از متخصصان علم آناتومی بدن انسان کمک بگیرد تا امکان‌پذیر بودن اجرای مراسم ترسناک عقاب خونی را بررسی کنند. مورفی در این باره اعلام کرد:

آن‌ها دیدگاهی کاملا تازه در مورد برخی از سوالات بسیار قدیمی ارائه کرده اند که به ما اجازه می‌دهد با استفاده از روشی کاملا نوین، درباره مراسم عقاب خونین تحقیق کنیم.

محققان همکار او، چندین شبیه‌سازی مختلف و پیچیده را با استفاده از نرم‌افزارهای شناخت آناتومی مدرن انجام دادند. در همین حین، آقای مورفی هم تحقیقات خود درباره تاریخ وایکینگ‌ها و مراسم عقاب خونین را با دقت بیشتری ادامه داد.

آناتومی بدن انسان

آناتومی انسان بسیار پیچیده است و محققان، به سه چالش متفاوت برای انجام این مراسم اشاره کردند. این چالش‌ها زمانی خود را نشان می‌دهند که هدف اصلی مراسم ترسناک وایکینگ‌ها، زنده نگه داشتن قربانی در طول شکنجه باشد. ابتدا باید تمام پوست و ماهیچه های پشت فرد قربانی به سرعت برداشته می‌شد. در غیر این صورت امکان برش دنده‌های زیرین و در نهایت بیرون آوردن ریه‌ها وجود نداشت. سپس، باز کردن حفره قفسه سینه از پشت به احتمال زیاد باعث تضعیف یا قطع شدن چندین شریان اصلی بدن و در نتیجه تخلیه ریه‌ها می‌شود. در نهایت نیز جابه‌جایی دنده‌های فرد به شکل بال‌های عقاب و پس از آن بیرون کشیدن ریه‌ها از طریق حفره به وجود آمده، به شدت چالش برانگیز خواهد بود.

نویسندگان این مقاله درباره تحقیقات خود اعلام کرده اند:

نگه داشتن یک تیغه تیز به موازات لایه‌هایی پایینی عضلات، امکان برش‌هایی بلند بر روی پوست را ممکن می‌کند. اگر مراسم ترسناک وایکینگ‌ها فقط حک کردن نقش یک عقاب در پشت قربانی باشد و سپس لبه‌های بزرگ پوست و ماهیچه به دو طرف تا شود تا ظاهری بال مانند ساخته شود، استفاده از لوازم موجود در عصر وایکینگ‌ها کافی بوده است.

چالش‌های اجرای مراسم عقاب خونین وایکینگ ها

برای اجرای کامل این مراسم همان طور که در افسانه‌های وایکینگ‌ها گفته می‌شود، فرد شکنجه‌گر با چالش‌هایی مانند تیغه‌های شانه و عضلات بزرگ‌تر موجود در ناحیه کمر رو به رو می‌شود. ظاهرا فرد شکنجه‌گر، برای رسیدن به دنده‌ها، باید عضله‌های ذوزنقه‌ای و بالابرنده کتف زیرین را قطع می‌کرده است. د‌ر برخی از روایات تاریخی به این موضوع اشاره شده که بریدن، تا پایین کمر ادامه داشته است. در این صورت، عضله پشتی کمر نیز باید بریده می‌شد.

در عمل، اجرای این کار بسیار سخت و حتی غیر ممکن بوده است. هر قدر هم وایکینگ‌ها با آناتومی بدن انسان آشنا بوده باشند، باز هم جدا کردن دنده‌ها از مهره‌ها که به وسیله رباط‌هایی قدرتمند تثبیت می‌شوند، کاری بسیار سخت است. حتی اگر فردی می‌توانست این کار را انجام دهد، زنده نگه داشتن قربانی در طول انجام این شکنجه غیر ممکن بوده است. در سریال وایکینگ ها، راگنار با استفاده از تبری کوچک و شمشیر، مراسم عقاب خوبی را اجرا می‌کند. بریدن دنده‌ها با استفاده از چنین وسایلی، موجب آسیب به ریه‌ها و مرگ قربانی می‌شود.

سنگ نوشته‌ای که در ادامه مشاهده می‌کنید، در جزیره گاتلند سوئد پیدا شده است. محققان باور دارند وایکینگ‌ها، احتمالا با استفاده از سرنیزه‌ای تیز، قفسه سینه را از پشت باز می‌کردند. همچنین برای زنده مانده بیشتر فرد تحت شکنجه، وایکینگ‌ها باید مراسم را با سرعت و دقتی بالا انجام می‌دادند.

قربانی عقاب خونی تا پایان مراسم دوام نمی‌آورده است

انجام مراسم عقاب خونی ممکن بوده است. اما برای انجام این شکنجه، نیاز به قدرت زیادی لازم است. البته با توجه به این که همین حالا هم اهالی اسکاندیناوی از قدرت بدنی بالایی بهره می‌برند، تصور انجام این شکنجه توسط وایکینگ‌های تنومند چندان سخت نیست. با تمام این اوصاف، مرحله آخر که بیرون آوردن شش‌ها و متصل ماندن آن‌ها به بدن است، تا حدی زیادی امکان‌پذیر نیست.

شریان‌های متصل به شش به اندازه کافی طولانی نیستند. همچنین شش‌ها به احتمال زیاد در زمان انجام عقاب خونین از بین می‌روند و دیگر اندازه کامل خود را در زمان خروج از بدن ندارند. پس اجرای این بخش از مراسم عقاب خونین با توجه به آناتومی بدن انسان امکان‌پذیر نبوده است.

در سریال وایکینگ ها، یارل بورگ در طول مراسم عقاب خونین، ساکت است و ناله‌ای هم از او شنیده نمی‌شود. دلیل این اقدام یارل بورگ نشان دادن شجاعتش است تا بتواند پس از مرگ به آزگارد برود و در کنار اودین و دیگر خدایان آسیر، زندگی پس از مرگش را آغاز کند.

با وجود تحقیقات صورت گرفته، انجام مراحل ابتدایی عقاب خونین ممکن است اما سکوت قربانی، تقریبا غیرممکن است. همچنین در واقعیت، قربانی احتمالا در زمان ورود تیغه به دنده‌ها، به دلیل شوک، خون‌ریزی یا خفگی جان داده است. محققان باور دارند حتی اگر این مراسم با دقتی فوق‌العاده انجام شده باشد، قربانی باز هم به سرعت کشته می‌شد. پس بخشی از این مراسم، روی جنازه قربانی توسط وایکینگ‌ها انجام می‌شده است.

وایکینگ ها از آن چه فکر می‌کنیم ترسناک‌تر بوده اند!

محققان به این نتیجه رسیده اند که افسانه‌های موجود درباره خشونت شدید وایکینگ‌ها، کامل مطابق با تاریخ این قوم است. مراسم عقاب خونی واقعا توسط وایکینگ‌ها اجرا می‌شده و وایکینگ‌ها، به نمایش قرار دادن اجساد رقیبان و دشمنان، اعدام و شکنجه‌هایی ترسناک و دفن عجیب دشمنانشان علاقه داشتند. برای مثال در حفاری‌ها، اسکلت نجیب‌زاده‌ای پیدا شده که سر بریده‌اش، زیر بغلش قرار گرفته و استخوان فک او با فک خوک جایگزین شده است.

در هر حال وایکینگ‌ها می‌خواستند با این اقدامات، ترس را در دل دشمنانشان بیندازند و داستان‌های ترسناک این اقوام، دهان به دهان بچرخد. همان طور که می‌بینید، آن‌ها در این زمینه موفق بودند و پس از گذشت قرن‌ها، هنوز هم حتی تصور اقدامات ترسناک ساکنین اسکاندیناوی در گذشته، شدیدا ناخوشایند و رعب‌آور است.

منبع :arstechnicaمنبع گجت نیوز