انواع مالتی پلکسینگ در شبکه های کامپیوتری
انواع مالتی پلکسینگ (Multiplexing) در شبکه های کامپیوتری معمولا ظرفیت یا پهنای باند یک رسانه انتقال داده از پهنای باند مورد نیاز یک فرستنده بیشتر است و باید بین کاربران مختلف به اشتراک گذاشته شود. تکنیک مالتی پلکسینگ یا تسهیم سازی این امکان را به وجود می آورد که به طور همزمان چند سیگنال مختلف را از یک خط عبور دهیم و از ظرفیت رسانه به صورت بهینه استفاده کنیم. عمل قرار دادن چند سیگنال در مبدا توسط دستگاهی به نام مالتی پلکسر و عمل جداسازی سیگنال ها در مقصد را دستگاهی به نام دی مالتی پلکسر انجام می دهد.
انواع مالتی پلکسینگ به شرح زیر انجام میگیرد:
مالتی پلکسینگ تقسیم فرکانسی FDM: Frequency Division Multiplexing مالتی پلکسینگ تقسیم زمانی TDM: Time Division Multiplexing مالتی پلکسینگ تقسیم طول موج WDM: Wave Length Division Multiplexing مالتی پلکسینگ تقسیم کد CDMA: Code Division Multiple Access مالتی پلکسینگ تقسیم فرکانسی(FDM)
در روش FDM ابتدا باید سیگنال های دیجیتال را به وسیله مدولاسیون به سیگنال های آنالوگ تبدیل کرد. فرکانس حامل مدولاسیون سیگنال هایی که همزمان بر روی یک رسانه انتقال ق..