واقعا چقدر رم برای گوشی هوشمند اندرویدی شما کافی است؟

واقعا چقدر رم برای گوشی هوشمند اندرویدی شما کافی است؟

در میان گوشی‌های اندرویدی دستگاه‌هایی با ۲ تا ۱۸ گیگ رم وجود دارند؛ اما رم گوشی اندرویدی تا چه میزان باید باشد تا نیاز‌های شما را به صورت کامل پوشش دهد؟

گوشی‌ های محبوب اندرویدی با رم های مختلفی عرضه می‌شود. از یک سو با گوشی‌های بالا‌رده‌ای مواجه هستیم که بین ۱۲ تا ۱۸ گیگ رم دارند و از یک سوی دیگر گوشی‌های اقتصادی قرار دارند که از تنها ۲ گیگ رم بهره می‌برند. گوشی‌های میان رده نیز معمولا به ۶ تا ۸ گیگ رم مجهز می‌شوند.

میزان رم مورد نیاز برای یک گوشی اندرویدی در سال ۲۰۲۲

به طور کلی گوشی‌های ارزان قیمت میزان رم کمتری دارند و گوشی‌های پرچمدار نیز هر‌ سال با رم بیشتری عرضه می‌شوند؛ اما سوال اینجاست که در یک گوشی اندرویدی به چه میزان رم نیاز است؟ یا اینکه میزان رم ایده‌آل برای یک دستگاه اندرویدی در سال ۲۰۲۲ چه قدر است و چه میزان برای آینده کافی است؟

مدریریت حافظه: مقایسه رم با حافظه Swap

هر دستگاه پردازشی از جمله گوشی هوشمند شما به میزانی از رم نیاز دارد. هنگامی که گوشی کار می‌کند؛ برنامه‌های در حال اجرا، داده‌های شما و سیستم عامل همگی در حافظه رم ذخیره می‌شوند. تقریبا ۱۰ سال قبل، گوشی‌های اندرویدی از ۵۱۲ گیگابایت یا ۱ گیگابایت رم بهره می‌بردند. هرچند که میانگین میزان رم در دستگاه‌های مختلف به سرعت رشد کرد.

ایسوس ذنفون ۲؛ اولین گوشی اندرویدی با ۴ گیگ رم

این میزان در سال ۲۰۱۴ برای اکثر گوشی‌های بالارده به ۳ گیگ رسید و در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ نیز رم ۴ گیگ به استانداری در گوشی‌های هوشمند بدل شد. حالا به جایی رسیده‌ایم که کاربران ۴ گیگابایت را حداقل میزان رم قابل قبول در یک گوشی هوشمند اندرویدی به حساب می‌آورند.

اما فارغ از اینکه دستگاه شما چه میزان رم دارد، در هر حال با یک منبع سخت‌افزاری محدود مواجه هستید که باید مدیریت شود. وقتی یک برنامه جدید را در دستگاه اندرویدی خود باز می‌کنید، بخشی از فضای رم به اشغال آن در می‌آید. برنامه‌ها و بازی‌های ساده تنها چند صد مگابایت از رم را به خود اختصاص می‌دهند؛‌ اما بازی‌های سنگین‌تر می‌توانند حتی به تنهایی یک گیگابایت از رم را پر کنند.

برای انجام سنگین‌ترین بازی‌های امروزی نیز باید حداقل ۱.۵ گیگابایت رم را برای آنها در نظر بگیرید. در یک گوشی که ۴ گیگ رم دارد، فضای کافی برای چند برنامه و بازی متوسط در کنار سیستم عامل وجود دارد؛‌ اما از یک جایی به بعد دیگر فضایی در رم باقی نخواهد ماند. برای مدیریت این مشکل، دستگاه‌های جدید از یک تکنیک منحصر به فرد به نام Swapping استفاده می‌کند.

در این ترفند بخشی از حافظه ذخیر‌ه‌سازی سیستم به عنوان یک پارتیشن (حافظه Swap) به سیستم عامل معرفی می‌شود. در نتیجه قسمت‌هایی از حافظه رم که آنچنان استفاده نشده‌اند به حافظه Swap منتقل می‌شوند و به این ترتیب رم آزاد می‌شود. اگر دستگاه به بخشی که به حافظه swap منتقل شده نیاز پیدا کند، می‌تواند آن را مجددا به رم برگرداند.

با این روش میزان رم در دسترس برای ذخیره داده‌ها و برنامه‌ها تا حد زیادی افزایش پیدا می‌کند؛‌ اما مشکل اینجاست که این روش خیلی کند‌تر از رم است. کامپیوتر‌های رومیزی، لپ تاپ‌ها و سرور‌ها از حافظه‌های اکسترنال (SSD) به عنوان حافظه Swap استفاده می‌کنند؛ اما اندروید از رویکرد متفاوتی بهره می‌برد.

در اندروید، به جای اینکه داده‌ها به حافظه ذخیٰره‌سازی منتقل شوند، توسط سیستم عامل فشرده می‌شوند و مجددا در رم نوشته می‌شوند. در Linux/Unix حرف Z نشانه فشرده کردن است و به همین خاطر این ماژول zRAM نامیده می‌شود. اگر نرخ فشرده‌سازی ۵۰ درصدی را برای این روش در نظر بگیریم، ۱۲۸ کیلوبایت رم به ۶۴ کیلوبایت کاهش پیدا می‌کند که یعنی ۶۴ کیلوبایت فضای خالی خواهید داشت.

کرنل لینوکس نیز دقیقا zRAM را همانند یک حافظه swap می‌بیند. البته این حافظه فشرده شده را نیز نمی‌توان مستقیم خواند و در صورت نیاز به آن باید ابتدا از حالت فشرده خارج شده و سپس در رم کپی شود. با همه اینها فضای swap (و مخصوصا zRAM) نیز محدود است و اگر یک دستگاه اندرویدی با وجود استفاده از فضای swap به میزان رم بیشتری نیاز پیدا کند، مجبور می‌شود رویکرد خشن‌تری را اتخاذ کند.

در این حالت سیستم عامل برنامه‌های موجود در حافظه را یکی پس از دیگری می‌بندد. بدین ترتیب اگر بخواهید به یکی از برنامه‌هایی که قبلا باز کرده بودید، مراجعه کنید؛ شاید آن را بسته شده بیابید؛ زیرا اندروید مجبور بوده برای برنامه‌ جدید فضای خالی ایجاد کند.

بنابراین هرچقدر میزان رم گوشی شما بیشتر باشد، اندروید می‌تواند برنامه‌های بیشتری را بدون نیاز به بستن برنامه‌های قدیمی به صورت همزمان در حافظه نگه دارد. رم کمتر یعنی اینکه اندروید مجبور است مرتب برنامه‌ها را از حافظه رم حذف کند. با وجود این توضیحات، چه میزان رم برای یک گوشی اندرویدی کافی است؟

تستی برای یافتن میزان رم ایده‌آل برای یک گوشی اندرویدی

برای یافتن میزان رم ایده‌آل، ما سه گوشی مختلف را امتحان کردیم: گلکسی اس ۲۱ اولترا با ۱۲ گیگ رم، وان پلاس ۹ پرو با ۸ گیگ رم، پیکسل ۳XL با ۴ گیگ رم. گوشی‌های سامسونگ و گوگل به اندروید ۱۲ مجهز شده‌اند؛ اما وان پلاس ۹ پرو از اندروید ۱۱ استفاده می‌کند.

در ابتدا به میزان رم آزاد و حافظه swap استفاده شده در هر گوشی توجه کردیم. سپس یک بازی را اجرا کردیم و میزان رم استفاده شده توسط بازی و تغییرات ایجاد شده در میزان رم آزاد و حافظه swap را زیر نظر گرفتیم. این مراحل را تا جایی تکرار کردیم که اندروید مجبور شود یکی از برنامه‌های داخل حافظه را ببندد.

در ادامه می‌توانید لیست بازی‌ها و برنامه‌های استفاده شده در این تست و متوسط میزان رم اشغال شده توسط آنها را مشاهده کنید:

تست گلکسی S21 اولترا و پیکسل ۳XL

این دو گوشی در دو سوی گستره رم قرار گرفته‌اند؛ زیرا یکی از آنها از ۱۲ گیگ رم بهره می‌برد و دیگری تنها ۴ گیگ رم دارد. در ادامه می‌توانید نحوه عملکرد این گوشی‌ها را مشاهده کنید. در قسمت پایین لیست بازی‌ها به ترتیبی که اجرا شده‌اند، نوشته شده است؛ خط آبی میزان رم آزاد و خط سبز میزان حافظه swap استفاده شده را نشان می‌دهد.

همانطور که مشاهده می‌کنید، گلکسی اس ۲۱ اولترا نمونه کاملی از مدیریت حافظه را نشان می‌دهد که در آن با کاهش میزان رم آزاد، حافظه swap استفاده شده افزایش پیدا می‌کند. با ۱۲ گیگ رم، گلکسی اس ۲۱ اولترا توانست تمامی بازی‌ها را در حافظه خود به صورت همزمان نگه دارد.

اول از همه از Subway Surfers شروع کردیم و سپس به ترتیب نوبت به Air Force 1945، ماینکرفت، Elder Scrolls Blades و در نهایت Genshim Impact رسید. با این وجود هیچکدام از برنامه‌ها بسته نشدند. برای اینکه فشار بیشتری به گلکسی S21 Ultra وارد کنیم، مرورگر کروم را باز کردیم. وقتی ۱۲ تب را در کروم باز کرده بودیم و ۲.۲ گیگ رم به این برنامه اختصاص داده شده بود، اندروید مجبور شد ماینکرفت را ببندد.

عملکرد گلکسی S21 اولترا در این تست تحسین‌ برانگیز بود؛ اما شرایط برای گوگل پیکسل ۳XL کاملا متفاوت پیش رفت. این گوشی تنها توانست سه بازی Subway Surfers، Air Force 1945 و Candy Crush را به صورت همزمان در رم نگه دارد و وقتی Brawl Stars را اجرا کردیم، گوشی بازی Subway Surfers را متوقف کرده و آن را از رم خارج کرد.

همانطور که انتظار داشتیم، هرچه قدر رم کمتر باشد، با تعداد برنامه کمتری گوشی به استفاده از حافظه swap روی خواهد آورد و تنها تعداد برنامه کمی را می‌تواند به صورت همزمان در رم نگه دارد.

تست وان پلاس ۹ پرو

وان پلاس ۹ پرو به ۸ گیگ رم مجهز شده بود و از قابلیت RAMBoost شرکت سازنده بهره می‌برد. قابلیت RAMBoost سعی می‌کند کار مدیریت حافظه را به شکل هوشمندانه‌تری انجام دهد. این قابلیت تلاش می‌کند نحوه استفاده شما از گوشی را ارزیابی کند و بر اساس آن برنامه‌هایی که معمولا استفاده می‌کنید را در حافظه رم نگه دارد و برنامه‌هایی که اغلب استفاده نمی‌کنید هم از رم خارج خواهند شد.

حتی اگر گوشی متوجه شود که قصد دارید به زودی از یک برنامه مشخص استفاده کنید، بخشی از فرآیند‌های آن را آماده خواهد کرد. برای بررسی هرچه دقیق‌تر، یک بار این گوشی را با قابلیت RAMBoost و بار دیگر بدون آن بررسی کردیم.

اولین چیزی که باید به آن در تست وان پلاس ۹ پرو با قابلیت RAMBoost توجه کرد، افزایشی است که در میزان رم آزاد در هنگام اجرای بازی کندی کراش به وجود آمد. در آن لحظه هنوز مقدار زیادی رم و حافظه swap در دسترس بود؛ اما گوشی Subway Surfers را از رم خارج کرد. مجدد Subway Surfers را اجرا کردیم و تست را ادامه دادیم. در ادامه بازی‌های Brawl Stars و ماینکرفت هم بدون هیچ مشکلی اجرا شدند.

وقتی بازی آسفالت ۹ را اجرا کردیم؛ گوشی بازی‌های کندی کراش و Air Force 1945 را متوقف کرد.

اگر قابلیت RAMBoost را غیرفعال کنید، اندروید کاملا متفاوت رفتار خواهد کرد. ما توانستیم تمامی بازی‌ها از Subway Surfers گرفته تا ماینکرفت را بدون هیچ مشکلی اجرا کنیم و تنها زمانی که نوبت به آسفالت ۹ رسید، گوشی Subway Surfers را از رم خارج کرد.

چیزی که در تست وان پلاس ۹ پرو عجیب به نظر می‌آمد، رویکرد سخت‌گیرانه این گوشی در مدیریت حافظه بود که حتی در مواقعی که منابع سخت‌افزاری کافی در اختیار سیستم بود، بازی‌ها بسته می‌شدند. وان پلاس ۹ پرو ۴ گیگابایت حافظه swap در اختیار داشت؛ اما وقتی که ۱ گیگابایت از آن استفاده شد، شروع به حذف بازی‌ها کرد.

نتیجه نهایی میزان رم مورد نیاز برای یک گوشی اندرویدی

مشخصا ۴ گیگ رم برای مولتی تسکینگ کافی نیست و تنها ۳ یا ۴ بازی اخیر در حافظه باقی خواهند ماند. اپلیکیشن‌های کاربردی در مقایسه با بازی‌ها فضای کمتری را از رم اشغال می‌کنند و احتمالا می‌توان ۵ یا ۶ عدد از آنها را به صورت همزمان در رم داشت. اگر بیش از این تعداد بازی یا برنامه باز کنید، وقتی به برخی از آنها مراجعه می‌کنید، متوجه می‌شوید که متوقف شده‌اند و باید مجدد لود شوند. ۶ گیگ رم این مشکل را تا حدودی حل خواهد کرد.

۱۲ گیگ رم در گلکسی S21 اولترا هم به خوبی نیاز همه کاربران را برطرف خواهد کرد؛ زیرا می‌تواند حداقل ۱۵ بازی (که برخی از آنها سنگین بودند) را به صورت همزمان در رم نگه دارد. همچنین از صفحات فعال کروم نیز نباید غافل شد. بعید می‌دانیم هیچ کاربری بخواهد نسبت به این سطح از مولتی تسکینگ انتقادی داشته باشد.

وان پلاس ۹ پرو در مدیریت رم سخت‌گیرانه عمل کرد؛ اما این طور به نظر می‌رسد که قابلیت RAMBoost بتواند در بلند مدت به سیستم عامل در استفاده بهینه از ۸ گیگ رم کمک کند. البته گمان می‌کنیم که با وجود این هم سایر گوشی‌های مجهز به ۸ گیگ رم عملکرد بهتری نسبت به وان پلاس داشته باشند.

بنابراین توصیه می‌کنم که اگر به دنبال خرید یک گوشی اقتصادی هستید، حتما دستگاهی با حداقل ۶ گیگ رم را خریداری کنید و اگر هم برای خرید یک گوشی میان رده یا پرچمدار اقتصادی آماده می‌شوید، ۸ گیگ رم برای یک تجربه مولتی تسکینگ خوب کافی خواهد بود.

در این تست مشخص شد که ۱۲ گیگ رم گلکسی ‌S21 Ultra واقعا برای یک گوشی اندرویدی فوق‌العاده است و تمامی نیاز‌های کاربران را می‌تواند به خوبی تامین کند. بنابراین مجهز کردن گوشی به ۱۶، ۱۸ و یا حتی ۲۰ گیگ رم چیزی جز یک ترفند تبلیغاتی نیست و کارایی چندانی ندارد.

منبع :Android Authorityمنبع گجت نیوز