نگاهی به کلکسیون خودرو بسیار دیدنی ثروتمند انگلیسی + عکس

نگاهی به کلکسیون خودرو بسیار دیدنی ثروتمند انگلیسی + عکس

کلکسیون خودروهای آقای راجر دادینگ (Rodger Dudding) با بیش از ۴۰۰ خودرو، یکی از بهترین مجموعه‌های شخصی در لندن است. در این مطلب قصد داریم به معرفی بهترین مدل‌های این مجموعه، در کنار مشخصات فنی و قیمت برخی از آن‌ها بپردازیم.

آقای دادینگ اولین خودرو خود را که یک جنسن اف اف (Jensen FF) بود، در سال ۱۹۶۸ خریداری کرد. او در آن زمان هیچ ایده‌ای نداشت که در مسیر کلکسیونر شدن قدم نهاده و این خودرو قرار است تا ۵۰ سال بعد هم همراه او باشد. این خودرو همراه دو مدل دیگر، به اضافه‌ی ۴۰۰ خودرو کلاسیک و ۶۵ موتور سیکلت‌، کلکسیون او را تشکیل می‌دهند. او سلیقه‌ی بسیار خاصی در خرید تک تک اعضای کلکسیون خود دارد و ادعا می‌کند که بهترین کلکسیون خودرو در لندن و کل انگلیس، متعلق به او است. ارزش حدودی مجموعه‌ی او بیش از ۴۰ میلیون پوند تخمین زده شده است.

او که اکنون ۸۵ سال سن دارد، مجموعه‌ی خود را با نام «استودیو ۴۳۴»، معرفی می‌کند و اصلا علاقه‌ای به سهیم شدن این زیبایی با بقیه مردم جهان ندارد. کلکسیون او کاملا خصوصی است و مردم اجازه‌ی بازدید از آن را ندارند. اما فرصت خوبی ایجاد شده است تا برخی از خبرنگاران از این مجموعه بازدید کنند. در ادامه با زیباترین خودروهای او آشنا شوید.

کلکسیون ۴۰ میلیون پوندی استودیو ۴۳۴

استون مارتین لاگوندا (Lagondas)

ویلیامز تاونز خالق استون مارتین لاگوندا بود. او ۶۴۵ عدد از این خودرو را تولید کرد که ۲۴ عدد از آن‌ها، اکنون در این کلکسیون هستند. دو مدل استون مارتین لاگوندا با فاصله محوری بیشتر، این مجموعه را خاص‌تر کرده‌اند.

زاگاتو AC 378

این خودرو برای اولین بار در نمایشگاه خودرو ژنو رونمایی شد. این خودرو قرار بود با پیشرانه هشت سیلندر خورجینی با حجم ۶.۲ لیتر و قدرت ۴۳۴ اسب بخار به مشتریان عرضه شود ولی به علت مسائل فنی، فقط در حد نسخه‌های نمایشگاهی باقی‌ ماند. قیمت این خودرو در زمان رونمایی، حدود ۹۰ هزار پوند بود.

فراری دینو ۲۴۶

راجر این خودرو را گل سر سبد مجموعه‌ی خود می‌داند. او برای داشتن این فراری، مجبور شد تمام کلکسیون فرد فروشنده را خریداری کند. ولی به هرحال از داشتن دینو ۲۴۶ خوشحال است.

آستین (Austin) 7 نسخه نظامی

این خودرو که ظاهر بسیار سالمی دارد، نه برای حضور در ارتش بلکه به دلایل دیگری واقعا خاص است. این نسخه از آستین ۷، برای فرماندهان رده بالای ارتش سلطنتی انگلستان ساخته شده بود و واقعا مشخص نیست که چند عدد از آن هنوز وجود دارد.

فولکس واگن کارمان غیا

شاید از اسم فولکس واگن در کنار این خودرو تعجب کنید. کارمان غیا اصلا ظاهر آلمانی ندارد. این موضوع به این دلیل است که شرکت ایتالیایی غیا (Ghia)، وظیفه طراحی آن را به عهده داشته است. این خودرو با نام Type 14 هم شناخته می‌شود اما چون بر اساس پلتفرم VW 1500 ساخته شده، بسیار با ارزش‌تر از تایپ ۱۴ های معمولی است.

خودروهای پدالی

این خودروها در ابتدا برای کودکان ساخته می‌شدند اما نسخه‌های کلکسیون راجر، از خانه‌های مجلل انگلیسی هم گران‌تر است. نسخه خودروی پدالی جگوار XK120، استون مارتین DB5 و آستین J40s از بهترین‌های این مدل از خودروها هستند.

زاگوتا زله (Zagato Zele)

خودروهای برقی اکنون بخش جدایی ناپذیر دنیای ما هستند اما در پنجاه سال پیش شرایط خوبی نداشتند. با نگاه کردن به ظاهر این خودرو می‌توانید دلیل آن را متوجه شوید.

نیسان فیگارو

این خودرو دو سرنشینه، فقط در تعداد ۲۰,۰۰۰ عدد ساخته و با موتور چهار سیلندر توربوشارژ یک لیتری خود، به راحتی برنده‌ی مسابقات درگ زیادی شد.

کاوازاکی ۴۸ سیلندر

قبلا هم اشاره کردیم که راجر، ۶۵ عدد موتور سیکلت بسیار کمیاب در مجموعه‌ی خود نگه داری می‌کند. کاوازاکی ۴۸ سیلندر یک موتور سیکلت با حجم ۴.۲ لیتر است که برای استارت خود، به یک موتور کمکی ۷۵ سی‌سی نیاز دارد. پس می‌توان گفت که این موتور سیکلت در واقع ۴۹ سیلندر است.

جنسن اف اف

راجر کار خود را با همین خودرو آغاز کرد و در ادامه دو مدل دیگر از آن را خریداری کرد. این خودرو در اوایل سال ۱۹۹۰، به طور کامل بازسازی شده است. هر سه خودرو از پیشرانه‌ی هشت سیلندر خورجینی ساخت کرایسلر، با حجم ۶.۳ لیتر بهره می‌برند و ۴WD هم هستند. تکنولوژی ABS در سال ۱۹۶۰ وجود نداشت ولی این خودروها، مجهز به سیستم ترمز ضد قفل مکانیکی ساخت شرکت دانلوپ بودند.

لایتنینگ جی‌تی (Lightning GT)

امید زیاد وجود داشت که بریتانیا با این خودرو بتواند به جمع پرچمداران سوپرکارهای برقی راه پیدا کند. اما زمانی که لایتنینگ جی‌تی، در سال ۲۰۰۸ در نمایشگاه خودرو بریتانیا رونمایی شد، تمام امیدها به باد رفت. این خودرو برقی هم در حد نمونه‌ی نمایشگاهی باقی ماند و راجر آن را خرید.

رولز رویس کامارگ

این خودرو یک نسخه‌ی دو در کوپه‌ی باز طراحی شده از خودرو رولز رویس سیلور شادو بود. رولز رویس کامارگ فقط در ۳۱ نسخه به تولید رسید و گران‌ترین خودرو در زمان خود لقب داشت.

تریموف استیج

این خودروها در زمان عرضه، از مشکلات زیادی درمورد پیشرانه‌ی هشت سیلندر سه لیتری خود رنج می‌بردند ولی اکنون به یکی از گران‌ترین خودروهای کلاسیک تبدیل شده‌اند. راجر سه مدل تریموف استیج را در مجموعه خود دارد.

آستین ۷ مدل White Rabbit

این خودرو تک سرنشینه سوپرشارژ در اوایل ۱۹۳۰ به تولید می‌رسید ولی ناگهان از چشم همه پنهان شد. راجر این خودرو را در سال ۲۰۱۰، با وضعیت بسیار بدی پیدا کرد ولی به لطف بازسازی تخصصی، یکی از زیباترین‌های مجموعه است.

دلورین دی ام سی ۱۲

اگر از طرفداران فیلم‌های علمی تخیلی باشید، بدون شک با دیدن این خودرو به یاد فیلم «بازگشت به آینده» می‌افتید. فقط ۹,۰۰۰ عدد از نسخه‌ی گال وینگ این خودرو ساخته شده است و راجر یکی از آن‌ها را در مجموعه خود دارد.

تی وی آر و لندرور

علاقه‌ی راجر به خودروهای بریتانیایی عجیب است. او یک نسخه از TVR توسکان با گیربکس شش سرعته و لندرور سری یک دارد.

مازراتی کواتروپورته

راجر گاهی اوقات آمار خودروهای خود را فراموش می‌کند و ما شاهد چند خودرو یکسان در مجموعه‌ی او هستیم. در این تصویر شاهد دو مازراتی کواتروپورته نسل پنجم هستیم که از سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ تولید می‌شدند.

بی ام و سری ۶ و سری ۸

سال‌های زیادی از تولید آخرین سری‌های ۶ و ۸ بی ام و می‌گذرد ولی هنوز هم دیدن آن‌ها لذت بخش است. هر دو نسخه‌ مجموعه‌ی راجر، از موتور ۶ سیلندر خطی بهره می‌برند.

بنتلی

شاید بسیاری از مردم آرزوی دیدن یک بنتلی را داشته باشند اما راجر، ۲۳ عدد از آن‌ها در مجموعه خود دارد. این خودروها شامل مدل سه لیتری سال ۱۹۲۳ تا بنتلی کانتیننتال GTC می‌شود.

مرسدس بنز ۲۵۰ SE

راجر پنج مرسدس بنز در مجموعه خود دارد. دو R107 SLs، یک پاگودا SL، یک E55 AMG و یک ۲۵۰ SE مدل ۱۹۶۷. این مرسدس جزو مدل‌های اتاق W108 است که در سال‌های ۱۹۶۵ به تولید می‌رسید.

جگوار E Type

خودرو جگوار E Type در سه نسخه به بازار عرضه شد. این خودرو با موتور ۴.۲ لیتری خود، تفاوت بسیار زیادی با دیگر اعضای این سری دارد.

لامبورگینی کانتاش

فقط ۲,۰۰۰ لامبورگینی کانتاش از سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۰ تولید شدند و شانس مالکیت یکی از آن‌ها واقعا کم است. این موضوع بعد از موفقیت‌های چشم گیر لامبورگینی دیابلو، حتی پیچیده‌تر هم شد. این خودرو جزو با ارزش‌ترین‌های راجر است.

MGB

جای خالی یک خودرو اسپرت انگلیسی در این مجموعه به شدت احساس می‌شد. این نسخه با سپر کرومی عرضه شده و تمایز خاصی با دیگر ام جی بی‌ های معمولی دارد.

جگوار XK150

اولین نسل سری جگوار XK با نام XK120 در نمایشگاه خودرو Earls Court در سال ۱۹۴۷ رونمایی شد. نسل بعدی این سری با نام XK140 به مشتریان معرفی شد و در آخر با XK150 رو به رو شدیم. این سری و جگوار E Type، داستان مشابهی داشتند و پا به پای هم پیشرفت کردند. پیشرانه آن‌ها شباهت زیادی با یکدیگر داشت و همه‌گی با پیشرانه‌ی شش سیلندر خطی تولید می‌شدند.

مازراتی مراک

این خودرو بر اساس مازراتی بورا مدل ۱۹۷۱ ساخته شده است. برخلاف بورا، پیشرانه مراک از نوع شش سیلندر خورجینی بود. مازراتی در بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۳، دقیقا ۱۱۴۰ عدد از این خودرو را تولید کرد. البته خودرویی که در مجموعه راجر وجود دارد از نوع SS است که ۲۲۰ اسب بخار بیشتر تولید می‌کند.

استون مارتین ونتیج

ونتیج نتیجه زحمات مهندسین استون مارتین در خودرو استون مارتین ویراژ است. ونتیج با پیشرانه هشت سیلندر خورجینی سوپرشارژ و قدرت ۵۰۵ اسب بخار ساخته شد. استون مارتین ونتیج هنوز هم جزو بهترین‌های این شرکت بریتانیایی است و مدل فعلی آن، به عنوان خودرو ایمنی در مسابقات فرمول یک حضور دارد.

Messerschmitt KR200

این خودرو شبیه یک هواپیمای ملخی قدیمی است و دو سرنشین آن نمی‌توانند در کنار یکدیگر بشینند. این خودرو در تابستان تبدیل به یک سونای خشک بی‌رحم می‌شد و سرنشینان آن هیچ راهی برای پوشاندن آفتاب نداشتند.

تروجان

شرکت هاینکل آلمان در زمان جنگ جهانی دوم، وظیفه‌ ساخت هواپیماهای نظامی را بر عهده داشت. با پایان جنگ، این شرکت در یک قدمی ورشکستگی قرار گرفت ولی با ساخت دوچرخه و اسکوتر، توانست حیات خود را حفظ کند. در سال ۱۹۵۳، هاینکل تصمیم به ساخت خودروهای بسیار کوچک گرفت. این خودرو در ابتدا با پیشرانه ۱۷۴ سی‌سی عرضه می‌شد ولی حجم آن با بهبودهای داده شده، به ۲۰۴ سی‌سی افزایش پیدا کرد. هاینکل در سال ۱۹۶۰ تصمیم به صادرات محصول خود گرفت ولی نیاز به تایید سازمان‌های ایمنی جهانی داشت. بنابراین خودرو خود را تحت نام شرکت انگلیسی تروجان به کشورهای دیگر صادر می‌کرد.

لوتوس M250

راجر علاقه زیادی به خودروهای رها شده‌ی نمایشگاهی دارد. لوتوس M250 برای اولین بار در نمایشگاه خودرو بین‌المللی فرانکفورت در سال ۱۹۹۰ به نمایش درآمد اما خیلی زود مشخص شد که چیز زیادی برای ارائه ندارد. شرکت لوتوس سرانجام تصمیم گرفت که ساخت این خودرو را رها کند و مبالغ خریداران را به حساب آن‌ها بازگرداند.

منبع :autocarمنبع گجت نیوز