بیماری فیستول

فیستول مقعدی یک تونل یا مجرای باریک است که در نزدیکی مسیر مقعد ایجاد می‌شود و معمولا با عفونت و چرک همراه است. معمولا یک سر مجرای فیستول در نزدیکی مقعد نمایان می‌شود و طرف دیگر آن به روده و رکتوم متصل است.

اصلی ترین علت فیستول، عفونت درمان نشده آبسه مقعدی است اما عوامل دیگری هم در ایجاد این عارضه موثرند. فیستول مقعدی همچنین ممکن است با برخی بیماری های طولانی مدت روده همراه باشد.

مشاهده عکس فیستول مقعدی

در شکل ظاهری و عکس فیستول مقعدی مشاهده می‌کنید که اتصالی میان بخشی از بافت مقعد و پوست اطراف آن ایجاد شده است.

همچنین همانطور که در عکس فیستول مقعدی مشاهده می کنید، علائم این بیماری شامل التهاب، قرمز شدن و گاهی زخم و ایجاد برآمدگی و زائده در ناحیه آنال می‌باشد.

مشاهده عکس‌های بیشتر از فیستول مقعدی، قبل و بعد از جراحی در کلینیک پایتخت

علائم فیستول مقعد

فیستول مقعدی می تواند علائم ناخوشایندی مانند ناراحتی و تحریک پوست ایجاد کند و معمولاً به خودی خود بهبود نمی یابد. علائم فیستول مقعدی می تواند شامل موارد زیر باشد:

تحریک پوست در اطراف مقعد.

درد مداوم و ضربان دار. درد ممکن است هنگام نشستن، حرکت کردن، هنگام تهوع یا سرفه بدتر شود.

ترشحات بدبو از نزدیک مقعد شما.

دفع چرک یا خون هنگام مدفوع (خونریزی مقعدی).

مشکل در کنترل حرکات روده (بی اختیاری روده)؛ این غیر معمول است

آبسه ممکن است ایجاد شود و این باعث تورم و قرمزی در اطراف مقعد و درجه حرارت بالا (تب) می شود.

علت فیستول مقعدی چیست؟

اکثر فیستول‌های مقعدی بعد از آبسه مقعد ایجاد می شوند. درست در داخل گذرگاه پشتی شما (مقعد)، تعدادی غدد وجود دارند که وظیفه ترشحات مقعدی را به عهده دارند. این غدد اگر مسدود شوند باعث ایجاد آبسه عفونی می‌شوند. با پیشرفت عفونت آبسه، ممکن است تونلی در اطراف مقعد ایجاد شود که به آن فیستول می‌گویند. در واقع فیستول دو عضو مختلف از مقعد را به یکدیگر متصل می‌کند.

فیستول مقعدی همچنین می‌تواند در نتیجه التهاب طولانی مدت یا عفونت روده ایجاد شود. نمونه هایی از شرایط طولانی مدت روده که می توانند باعث ایجاد فیستول مقعدی شوند عبارتند از بیماری کرون و دیورتیکولیت. سایر شرایط کمتر رایج که می توانند باعث ایجاد فیستول مقعدی شوند عبارتند از:

• بیماری کرون (یک بیماری التهابی روده)
• پرتو درمانی (درمان سرطان)
• ضربه
• بیماری های منتقله از راه جنسی
• بیماری سل
• دیورتیکولیت (بیماری که در آن کیسه های کوچک در روده بزرگ ایجاد می شود و ملتهب می شود)
• سرطان
• فیستول مقعدی همچنین می‌تواند به دنبال جراحی یا رادیوتراپی در روده و مجرای پشت شما ایجاد شود.

آزمایشات و نحوه تشخیص فیستول

اگر علائم مداومی دارید که نشان می‌دهد ممکن است فیستول مقعدی داشته باشید، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک مقعد شما را معاینه می‌کند و انگشتی را به آرامی داخل مقعد (معاینه رکتوم) قرار می‌دهد تا علائم فیستول را بررسی کند.

اگر پزشک فکر می‌کند ممکن است فیستول داشته باشید، شما را برای آزمایش‌های بیشتر به یک متخصص روده ارجاع می‌دهد تا تشخیص را تأیید کند و مناسب‌ترین درمان را ارزیابی کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پروکتوسکوپی یک تلسکوپ مخصوص با یک نور در انتهای آن برای مشاهده داخل مقعد استفاده می شود.

اسکن اولتراسوند

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن

درمان فیستول مقعدی چیست؟

فیستول مقعدی بدون درمان بهبود نمی یابد و طیف وسیعی از گزینه های درمانی در دسترس است. اولین قدم، درمان هرگونه عفونت با استفاده از آنتی بیوتیک است. البته فیستول مقعد اغلب نیاز به جراحی دارد. گزینه های اصلی درمان عبارتند از:

لیزر فیستول: لیزر فیستول یک روش درمانی نوین است که بصورت سرپایی و بدون بیهوشی در کمتر از نیم ساعت انجام می‌شود و نتایج آن قطعی است. درمان فیستول با لیزر با استفاده از بی حسی موضعی و بدون درد و خونریزی در کلینیک انجام می‌شود و عوارضی به همراه ندارد و دوران نقاهت آن کوتاه است.

نخ ستون: یک نخ از طریق جراحی در مسیر فیستول مقعدی قرار می‌گیرد و حلقه ای پیوسته بین دهانه‌های داخلی و خارجی فیستول ایجاد می‌کند. نخ به مدت چند هفته در آنجا باقی می‌ماند تا عفونت تخلیه شود و بنابراین به بهبود فیستول کمک می‌کند. سپس برای بستن مسیر فیستول به روش دیگری نیاز است.

فیستولوتومی: این روشی است که شامل ایجاد برش در تمام طول فیستول می‌شود تا به صورت یک اسکار صاف بهبود یابد. این موثرترین روش برای مقابله با فیستول است و درمان استاندارد برای فیستول هایی است که در نزدیکی سطح پوست قرار دارند.

چسب فیبرین: چسب فیبرین ترکیبی از فیبرینوژن، ترومبین و کلسیم است که در مسیر فیستول تزریق می‌شود. با ایجاد لخته در داخل فیستول و سپس تشکیل بافت سالم بیماری را بهبود می‌بخشد.

پلاگین بیولوژیکی: این شامل استفاده از پلاگین ساخته شده از بافت حیوانی برای مسدود کردن دهانه داخلی فیستول است. پلاگین در برابر عفونت مقاوم است و بافت طبیعی را تشویق می‌کند تا مسیر فیستول را پر کند.

فلپ پیشرفت اندورکتال: هدف این روش پوشاندن دهانه داخلی فیستول است. دهانه داخلی برداشته می شود و سپس با یک فلپ کوچک از دیواره روده سالم که از رکتوم خارج شده است، پوشانده می شود.

بستن مسیر فیستول بین اسفنکتریک (LIFT): یک برش پوستی ایجاد می شود و مسیر فیستول نمایان می‌شود و سپس گره خورده و تقسیم می‌شود. اصلاح این روش، به نام BioLIFT، شامل قرار دادن یک مش بیولوژیکی برای جلوگیری از پیشرفت فیستول است. با این حال، این روش به یک برش پوستی بزرگ نیاز دارد و خطر عفونت را افزایش می دهد.

بسته به روشی که انجام می دهید، ممکن است به یک شب استراحت در بیمارستان نیاز باشد. با این حال، برخی از افراد باید چند روز پس از جراحی خود در بیمارستان بمانند.

teachmesurgery