دلنوشته جواد زمان فشمی برای اشکان منصوری* 

جواد زمان فشمی

زندگی من مجموعه ای از ول کردن چیز هایی بود که بهش عادت کرده بودم. ممکن بود که اتفاق جذابی شکل گرفته باشه؛ اما من اگه عادت میکردم رها میکردم. رها کردن و تغییر کردن آدم رو اذیت میکنه؛ آدم رو تا لبه ی دره ی مرگ میبره، آویزونشون میکنه، تا کم کم خودشون بیان بالا. خودشون دوباره بسازن، تغییر سخته. زندگی با اون هایی که عادت میکنن مهربون تره آخه. قصه ای که من از تو برای مردم تعریف میکنم، قصه ی  عادت به دوست داشتنت و عادت به دیدنت و عادت به حرف هات نیست. قصه ی هر لحظه دوست داشتنت، هر لحظه کشف کردنت، هر لحظه لذت بردن از حرف های نه چندان مهمه. من عادت نمیکردم. به اینکه تو دردناک ترین لحظه هام کنارم بودی چون من امنیتی رو با تو پیدا کردم، راز هایی رو با تو گفتم که همه ی عمرم بین خودمو دیوار های اتاقم مونده بود. من عادت نکردم به اینکه تو واسطه، بین منو دنیا باشی، که تو وصلم کنی به دنیا. خودِ تو دنیای من بودی. من اگه تموم میشدم تو رو از دست میدادم.تو، کسی که پررنگ ترین ستاره ی آسمونم که نه، خودِ آسمونمی. قصه ای که من برای مردم تعریف میکنم هر بار یه بُعدی از علاقه مو بهت نشون میده، قصه ی تکراری نیست، قصه ای که بدونی چه اتفاقی توش میوفته نیست، اما ته ِ تهِ ش همه ی روایت هام از تو یه پایان مشترک داره اینه که تا زنده ام به دوست داشتنت و به کشف کردنت ادامه میدم چیزی را که ما زندگى می نامیم اصلا زندگی نیست! بلکه استخراج تدریجی مرگ است. تفاوت بسیاری بین زندگی کردن و سوزاندن و مصرف کردن آن وجود دارد

ما در حالی از زندگی خود می نالیم و هر روز، مدام از سختی ها و رنج های زندگی شکایت می کنیم که تمام شرایط حاکم بر زندگی مان حاصل اعمال، تفکرات و تصمیمات خود ماست!

یا زندگی ما، دقیقه به دقیقه٬ روز به روز٬ لحظه به لحظه٬ با هزاران راه و تصمیم های اشتباه و بی توجهی عمیق نسبت به خودمان و‌ دنیای درونی مان است که از بین می رود.

مطمئنم روزی تو را در بهشت در آغوش خواهم گرفت…

تصاویر بدرقه زنده یاد اشکان منصوری

* اشکان منصوری: خبرنگار سینمایی باشگاه خبرنگاران جوان و بازیگر سینما و تلویزیون